Doberman pinczer powstały w Niemczech pod koniec XIX wieku, głównie hodowane jako psy stróżujące. Ich dokładne pochodzenie nie jest znane, ale uważa się, że są mieszanką wielu ras psów, w tym rottweilera, czarnego i podpalanego teriera oraz pinczera niemieckiego.
Dzięki eleganckiemu płaszczowi, atletycznej budowie i królewskiemu wyglądowi ten szczeniak wygląda jak arystokrata. Są to bardzo energiczne i inteligentne psy, które dobrze radzą sobie w pracy policyjnej i wojskowej, psich sportach oraz jako opiekunowie i towarzysze rodziny.
Pamiętaj, że możesz znaleźć prawie każdą rasę psa w lokalnych schroniskach i ratunkach. Jeśli uznasz, że to rasa dla Ciebie, zaadoptuj! Nie kupuj!
Zobacz wszystkie cechy rasy Doberman Pinscher poniżej!
Zdjęcia rasy Doberman Pinczer
Więcej o rasie Doberman Pinczer
Ponieważ dobermany pinczery (w niektórych krajach pisane są dobermanami) powstały pod koniec XIX wieku, są w świecie psów nowym dzieckiem. To nie powstrzymało Dobków, jak są pieszczotliwie nazywane, od stania się jedną z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych ras.
Ich wygląd jest elegancki, a styl sportowy; Doberman jest również inteligentny, czujny i lojalny. Jest odważnym psem stróżującym, a także ukochanym towarzyszem rodziny.
Poprzedza ich zaciekła reputacja Dobie. To prawda, że są potężnym strażnikiem, ale zwykle są łagodnym, czujnym i kochającym psem. Nie szukają kłopotów, ale są nieustraszone i będą bronić swojej rodziny i terytorium, jeśli dostrzegą niebezpieczeństwo.
Doberman Pinczer lubi być częścią rodziny. Lubią być blisko tych, których kochają, a kiedy ta miłość jest obecna, są naturalnym obrońcą. Są godne zaufania dzieci, przyjaciół i gości rodziny, o ile psiak jest traktowany życzliwie.
Pomimo swoich pozytywnych cech, Dobie nie jest odpowiednią rasą dla wszystkich. Są duże, ważą od 25 do 37 kg i są niezwykle aktywne, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Potrzebują dużo ćwiczeń.
Potrzebują również wielu wyzwań umysłowych, aby się nie nudzić. Potrzebują silnego właściciela/przywódcy stada, który może poświęcić czas na odpowiednie uspołecznienie i wyszkolenie ich oraz który zapewni im zajęcie każdego dnia. Może to być zbyt trudne dla osób, które prowadzą bardziej wyluzowany styl życia.
Obecny wygląd Dobie jest smuklejszy i bardziej elegancki niż w poprzednich latach. Ich temperament również nieco się zmienił chociaż nadal są doskonałym psem stróżującym.
Pierwotnie uszy Dobies były przycięte, aby zwiększyć ich zdolność do lokalizowania dźwięków, a obcinanie ogonów nadało rasie bardziej opływowy wygląd. Hodowcy z Ameryki Północnej zwykle obcinają ogony i przycinają uszy szczeniąt Dobermana, choć nie jest to obowiązkowe. W niektórych krajach dokowanie i przycinanie uszu jest nielegalne.
Ci, którzy je znają, mówią, że odpowiednio zsocjalizowany Dobie jest doskonałym zwierzakiem i towarzyszem, odpowiednim dla rodzin z innymi psami, łagodnym dla małych dzieci i ogólnie lojalnym i oddanym członkiem rodziny.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
- Doberman ma dużo energii i potrzebuje dużo ruchu .
- Ta rasa może być opiekuńcza, więc nie zdziw się, gdy przyjmą rolę opiekuna domowego.
- Dobie przejmie rolę alfa w twoim gospodarstwie domowym, jeśli nie jesteś silnym przywódcą. Wczesne, konsekwentne szkolenie ma kluczowe znaczenie dla ustalenia twojej roli jako lidera stada.
- Dobie są wrażliwe na chłód i potrzebują odpowiedniego schronienia zimą (lubią przebywać w domu przy kominku).
- Doberman Pinczer jest psem rodzinnym i nie powinien być pozostawiony sam. Rozwijają się, gdy są włączone do zajęć rodzinnych.
- Doberman zyskał reputację złośliwego. Nawet jeśli twój Doberman może mieć słodką osobowość, sąsiedzi i nieznajomi mogą się ich bać.
- Aby zdobyć zdrowego psa, nigdy nie kupuj szczeniaka od nieodpowiedzialnego hodowcy lub sklepu zoologicznego.
Historia doberman
Dawno, dawno temu, pod koniec XIX wieku, żył poborca podatkowy Louisa Dobermann, który mieszkał w mieście Apolda, w okręgu Turyngii w Niemczech. Jego praca polegająca na zbieraniu pieniędzy była niebezpieczna, ponieważ w okolicy byli bandyci, którzy mogliby go zaatakować, gdy robił obchód.
Ponieważ Dobermann był także miejskim łapaczem psów, często zabierał ze sobą psa dla ochrony. Dobermann rozpoczął hodowlę z myślą o wiernym towarzyszu i opiekunie. Efektem jego eksperymentów hodowlanych był wczesny doberman pinczer.
Nie ma żadnych zmian w temacie tego, jakie psy Dobermann stworzyły rasę, ale spekuluje się, że są to rottweiler , pinczer niemiecki oraz terier czarny i podpalany.
Kiedy Dobermann zmarł w 1894 roku, prawdziwa wiedza o rasach, które były potrzebne, aby zrobić Dobie z nim do grobu. Jednak ze względu na jego wkład w rozwój rasy została nazwana na jego cześć.
Pod koniec XIX niemieccy hodowcy, przede wszystkim, że przedeli do pracy Dobermanna zajmowali się przede wszystkim inwersją, a nie wyglądem. Chcieli, aby Doberman był „super-psem”. Rozmnażali tylko najodważniejsze, najmądrzejsze, najszybsze i najtwardsze psy. Udało im się prawie za dobrze. Rasa stała się znana z tego, że jest uparta i agresywna.
Hodowcy przypisuje się kształtowaniu Dobermana w bardziej negatywnym znaczeniu psa, a w szczególności Związku Kynologicznego uznanego przez Dobermana Pinczera za rasę.
Około 1908 Dobie został sprowadzony do Stanów Zjednoczonych.
Po 1921 r. prawie wszystkie czołowe niemieckie reproduktory i potomstwo zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych. Potem nadeszła II wojna światowa i Doberman Pinscher ponownie znalazła się w niebezpieczeństwie w Niemczech. Wielu uważa, że gdyby Amerykanie wcześniej nie sprowadzili do Stanów Zjednoczonych jak wielu psów, rasa wyginęłaby.
W XX wieku Niemcy usunęli słowo Pinczer z nazwy, a Brytyjczycy porzucili je kilka lat później.
Przez lata próbowali uprawiać pilnie, aby z dobrymi wynikami zniwelować ostrą orzeczenie Dobiego. Przyjmowanie Dobermana chroni swoją rodzinę i dom, jest znany jako sposób czuły i lojalny towarzysz.
Rozmiar
Samce mają od 26 do 28 cali wzrostu; kobiety mają od 24 do 26 cali wzrostu.
Samce i samice ważą od 25 do 37 kg; samce są nieco większe niż samice.
Osobowość
Superinteligentny i superaktywny pies – oto, co otrzymasz, gdy zdobędziesz Dobermana. Dostajesz również niezwykle lojalnego, godnego zaufania psa, który jest zabawny i kochający zabawę z rodziną. Są naturalnym obrońcą, który nie zawaha się działać, gdy myślą, że ich rodzina jest zagrożona, ale nie są agresywne bez powodu.
Dobie lubi być zajęty fizycznie i psychicznie. Szybko się uczą, a szkolenie ich jest łatwe. Ponieważ uczą się tak szybko, trudno jest, aby lekcje były świeże i interesujące. Mogą mieć własne wyobrażenia na temat rzeczy, chociaż zwykle nie są zbyt uparte ani umyślne w stosunku do właściciela, który zapewnia konsekwentne, życzliwe przywództwo.
Dobie potrzebuje trochę czasu, aby dorosnąć. Pozostają szczenięce, dopóki nie osiągną wieku trzech do czterech lat.
Na temperament wpływa wiele czynników, w tym dziedziczność, trening i socjalizacja. Szczenięta o miłych temperamentach są ciekawskie i zabawne, chętnie podchodzą do ludzi i są przez nich trzymane. Spotkanie z rodzicami psa, rodzeństwem lub innymi krewnymi może również okazać się pomocne w ocenie, jaki będzie szczeniak, gdy dorośnie.
Jak każdy pies, Dobie potrzebuje wczesnej socjalizacji – kontaktu z wieloma różnymi ludźmi, widokami, dźwiękami i doświadczeniami – kiedy są młode. Socjalizacja pomaga zapewnić, że Twój szczeniak Dobie wyrośnie na psa o wszechstronnym kształcie.
Zapisanie ich do przedszkola dla szczeniąt to świetny początek. Regularne zapraszanie gości i zabieranie szczeniaka do ruchliwych parków, sklepów, w których można przebywać z psami, a także na spokojne spacery w celu poznania sąsiadów również pomoże im szlifować umiejętności społeczne.
Zdrowie
Dobies są na ogół zdrowe, ale podobnie jak wszystkie rasy, są podatne na pewne schorzenia. Nie wszystkie Dobie dostaną którąkolwiek lub wszystkie z tych chorób, ale ważne jest, aby być ich świadomym, jeśli rozważasz tę rasę.
Choroba von Willebranda: Dziedziczna choroba krwi, ten stan zakłóca zdolność krwi do krzepnięcia. Głównym objawem jest nadmierne krwawienie po urazie lub zabiegu chirurgicznym. Inne objawy to krwawienie z nosa, krwawienie z dziąseł lub krwawienie z żołądka lub jelit. Nie ma lekarstwa, a transfuzja krwi z krwi normalnych psów jest obecnie jedyną metodą leczenia. Większość psów z chorobą von Willebranda może jednak prowadzić normalne życie. Weterynarz może przetestować twojego psa pod kątem stanu; psy z tym stanem nie powinny być hodowane.
Dysplazja stawu biodrowego: Jest to stan dziedziczny, w którym kość udowa nie przylega ściśle do stawu biodrowego. Niektóre psy wykazują ból i kulawizny na jednej lub obu tylnych nogach, ale inne nie wykazują zewnętrznych oznak dyskomfortu. (Przesiewowe badanie rentgenowskie jest najpewniejszym sposobem zdiagnozowania problemu.) Tak czy inaczej, zapalenie stawów może rozwinąć się wraz z wiekiem psa. Psy z dysplazją stawów biodrowych nie powinny być hodowane.
Postępujący zanik siatkówki (PRA): Jest to rodzina chorób oczu, która obejmuje stopniowe pogarszanie się stanu siatkówki. We wczesnym stadium choroby chore psy stają się ślepe na noc; tracą wzrok w ciągu dnia wraz z postępem choroby. Wiele dotkniętych chorobą psów dobrze przystosowuje się do ograniczonego lub utraconego wzroku, o ile ich otoczenie pozostaje takie samo.
Niedoczynność tarczycy: jest to zaburzenie tarczycy, które, jak się uważa, powoduje stany takie jak epilepsja, wypadanie włosów, otyłość, letarg, ciemne plamy na skórze i inne choroby skóry. Jest leczony lekami i dietą.
Zespół Wobblera: Podejrzewa się, że jest to stan dziedziczny u Dobermanów, dotknięte chorobą psy cierpią na kompresję rdzenia kręgowego spowodowaną niestabilnością kręgów szyjnych lub zniekształconym kanałem kręgowym. Skrajnymi objawami są bóle karku i paraliż nóg. Terapia chirurgiczna jest przedmiotem gorących dyskusji, ponieważ w niektórych przypadkach stan może powrócić nawet po takim leczeniu.
Kardiomiopatia: jest to choroba mięśnia sercowego, która staje się cienka i osłabiona. Charakteryzuje się rozszerzeniem lub rozszerzeniem (rozszerzeniem) komór serca, co skutkuje nienormalnie dużym sercem. Ta choroba ostatecznie prowadzi do niewydolności serca, ponieważ uszkodzony mięsień sercowy jest zbyt słaby, aby skutecznie pompować krew do reszty ciała. Leczenie jest różne, ale obejmuje tlen, płynoterapię i leki poprawiające czynność serca.
Albinoizm: Albinoizm to choroba genetyczna, która dotyka dobermana pinczera. Albinos to nie tylko biały pies, ale pies o różowej skórze i nosie oraz niebieskich lub jasnych oczach. Albinosy są wrażliwe na światło słoneczne i mogą cierpieć na różne schorzenia, w tym raka i problemy z oczami. Nie należy hodować psów albinosów.
Łysienie zmutowane kolorem: Jest to stan sierści związany z kolorem niebieskim lub płowym. Wpływa na niebieskie i czasami czerwone Dobies. Większość psów, u których rozwija się ten stan, rodzi się z normalną sierścią; objawy na ogół zaczynają się pojawiać w wieku od czterech miesięcy do trzech lat. Gdy pies rośnie i dojrzewa, rozwija się łamliwa sierść, po której następuje niejednolita utrata włosów. Dotyczy to tylko niebieskich części sierści. Powszechne są wtórne infekcje i stany zapalne. Choroba jest nieuleczalna, chociaż szampony lecznicze mogą pomóc zmniejszyć łuszczenie i swędzenie.
Narkolepsja: Jest to zaburzenie neurologiczne spowodowane niezdolnością mózgu do regulowania wzorców czuwania i snu. Pies z narkolepsją może nagle stać się senny, a nawet zasnąć. Trwają badania nad leczeniem.
Dylatacja żołądka-Volvulus: Nazywany również wzdęciem, jest to stan zagrażający życiu, który może wpływać na duże psy o głębokiej klatce piersiowej, takie jak dobermany pinczery. Jest to szczególnie ważne, jeśli są karmione jednym dużym posiłkiem dziennie, jedzą szybko, piją duże ilości wody po jedzeniu i intensywnie ćwiczą po jedzeniu. Wzdęcia częściej występują u starszych psów. GDV występuje, gdy żołądek jest rozdęty gazem lub powietrzem, a następnie skręci (skręt). Pies nie jest w stanie bekać ani wymiotować, aby pozbyć się nadmiaru powietrza w żołądku, a normalny powrót krwi do serca jest utrudniony. Ciśnienie krwi spada i pies wpada w szok. Bez natychmiastowej pomocy medycznej pies może umrzeć. Podejrzewa się wzdęcia, jeśli Twój pies ma wzdęty brzuch i nadmiernie ślini się i wymiotuje bez wymiotów. Mogą również być niespokojni, przygnębieni, ospali i osłabieni, z szybkim tętnem. Ważne jest, aby jak najszybciej udać się z psem do weterynarza, jeśli zauważysz te objawy.
Opieka
Doberman Pinscher najlepiej nadaje się do podmiejskiego lub wiejskiego domu z miejscem do zabawy. Każdego dnia potrzebują dużo ćwiczeń; to żądanie może być męczące dla właścicieli, którzy nie nadają się do pracy. Potrzebują domu z bezpiecznie ogrodzonym podwórkiem, dla ich bezpieczeństwa oraz dla bezpieczeństwa ludzi i zwierząt, które nieumyślnie wejdą na ich murawę.
Nie należy zostawiać ich samych na dłuższy czas ani spychać na podwórko jako pies na zewnątrz. Nie należy ich też wiązać. Dobie musi być częścią swojej rodziny, uczestnicząc we wszystkich rodzinnych zajęciach.
Dobie potrzebuje wczesnej socjalizacji i treningu. Jak każdy pies, mogą stać się nieśmiałe lub kłótliwe, jeśli nie są odpowiednio uspołecznione, gdy są jeszcze młode. Wczesna socjalizacja pomaga zapewnić, że Twój szczeniak Dobie wyrośnie na dobrze zaokrąglonego psa.
Publiczna reakcja na Dobie jest często strachem. Dobrze jest być na to wrażliwym i trzymać swojego Dobie na smyczy w miejscach publicznych.
Karmienie
Typowa dzienna porcja: 2,5 do 3,5 filiżanek wysokiej jakości suchej karmy dziennie, podzielonej na dwa posiłki.
UWAGA: Ile zjada Twój dorosły pies, zależy od jego wielkości, wieku, budowy, metabolizmu i poziomu aktywności. Psy to jednostki, tak jak ludzie, i nie wszystkie potrzebują takiej samej ilości jedzenia. Niemal nie trzeba dodawać, że bardzo aktywny pies będzie potrzebował czegoś więcej niż pies z kanapowymi ziemniakami. Jakość kupowanej karmy dla psów również ma znaczenie. Im lepsza karma dla psa, tym dalej pójdzie w kierunku odżywiania Twojego psa i tym mniej będziesz musiał wrzucić do miski Twojego psa.
Utrzymuj swojego Dobie w dobrej kondycji, odmierzając jego jedzenie i karmiąc je dwa razy dziennie, zamiast zostawiać jedzenie cały czas. Jeśli nie masz pewności, czy ma nadwagę, przeprowadź badanie wzroku i test praktyczny.
Najpierw spójrz na nich. Powinieneś być w stanie zobaczyć talię. Następnie połóż dłonie na plecach, kciuki wzdłuż kręgosłupa, palce rozłożone w dół. Powinieneś być w stanie wyczuć, ale nie zobaczyć ich żeber, bez konieczności silnego naciskania. Jeśli nie możesz, potrzebują mniej jedzenia i więcej ćwiczeń.
Aby uzyskać więcej informacji na temat karmienia Dobie, zapoznaj się z naszymi wskazówkami dotyczącymi kupowania odpowiedniej karmy, karmienia szczeniaka i karmienia dorosłego psa.
Kolor płaszcza i pielęgnacja
Gładka, gładka sierść Dobie jest krótka i przylega do skóry. Mogą mieć lekki podszerstek na szyi. Ich umaszczenie to czarny, czerwony, niebieski i płowy. Nad każdym okiem mają ślady rdzy; na pysku, gardle i klatce piersiowej; oraz na nogach i stopach.
Gładka sierść Dobie wymaga minimalnej pielęgnacji. Są czystym psem o minimalnym psim zapachu. Nie daj się zwieść długości ich płaszcza. Krótki płaszcz zrzuca. Wystarcza jednak cotygodniowe szczotkowanie rękawicą do pielęgnacji lub gumowym curry, podobnie jak kąpiel, gdy Dobie toczy się w czymś, co brzydko pachnie lub bawi się w błocie. Częste kąpiele nie są jednak konieczne.
Myj zęby Dobie co najmniej dwa lub trzy razy w tygodniu, aby usunąć nagromadzony kamień nazębny i bakterie, które się w nim czają. Codzienne szczotkowanie jest jeszcze lepsze, jeśli chcesz zapobiegać chorobom dziąseł i nieświeżemu oddechowi.
Przycinaj paznokcie raz w miesiącu, jeśli pies nie ściera ich naturalnie, aby zapobiec bolesnym łzom i innym problemom. Jeśli słyszysz, jak klikają na podłodze, są za długie. Psie paznokcie mają w sobie naczynia krwionośne, a jeśli przytniesz zbyt daleko, możesz spowodować krwawienie, a Twój pies może nie współpracować następnym razem, gdy zobaczy wysuwający się obcinacz do paznokci. Tak więc, jeśli nie masz doświadczenia w przycinaniu psich paznokci, poproś weterynarza lub groomera o wskazówki.
Ich uszy należy co tydzień sprawdzać pod kątem zaczerwienienia lub nieprzyjemnego zapachu, co może wskazywać na infekcję. Sprawdzając uszy psa, przetrzyj je wacikiem zwilżonym delikatnym środkiem do czyszczenia uszu o zrównoważonym pH, aby zapobiec infekcjom. Nie wkładaj niczego do przewodu słuchowego; po prostu wyczyść ucho zewnętrzne.
Zacznij przyzwyczajać swojego Dobermana do szczotkowania i badania, gdy jest szczeniakiem. Często dotykaj łapami – psy są drażliwe na stopach – i zaglądaj do ich ust i uszu. Spraw, aby pielęgnacja ciała była pozytywnym doświadczeniem wypełnionym pochwałami i nagrodami, a położysz podwaliny pod łatwe egzaminy weterynaryjne i inne czynności, gdy będą dorosłe.
Podczas pielęgnacji sprawdzaj, czy nie ma ran, wysypek lub oznak infekcji, takich jak zaczerwienienie, tkliwość lub stan zapalny skóry, nosa, ust i oczu oraz na stopach. Oczy powinny być czyste, bez zaczerwienienia i wydzieliny. Twoje staranne cotygodniowe badanie pomoże Ci wcześnie wykryć potencjalne problemy zdrowotne.
Dzieci i inne zwierzęta
Dobrze wychowany Doberman jest wspaniałym psem rodzinnym. Jest godny zaufania i opiekuńczy wobec dzieci w ich rodzinie, o ile zostały odpowiednio uspołecznione i przeszkolone. Dzieci muszą okazywać Dobiemu szacunek i dobroć, a szczeniak będzie właśnie taki w zamian.
Podobnie jak w przypadku każdej rasy, zawsze powinieneś uczyć dzieci, jak podchodzić do psów i dotykać ich, i zawsze nadzorować wszelkie interakcje między psami a małymi dziećmi, aby zapobiec gryzieniu lub pociąganiu za ucho lub ogon ze strony którejkolwiek ze stron. Naucz swoje dziecko, aby nigdy nie zbliżało się do psa podczas jedzenia lub snu, ani nie próbowało zabrać mu jedzenia. Żaden pies, bez względu na to, jak przyjazny, nigdy nie powinien być pozostawiony bez opieki z dzieckiem.
Są również przyjazne z innymi psami i zwierzętami w domu, zwłaszcza jeśli pies był z nimi wychowywany. Dobermany mogą być agresywne w stosunku do psów spoza rodziny, jeśli uważają je za zagrożenie dla swoich bliskich.
Grupy ratunkowe
Dobies są często kupowane bez jasnego zrozumienia, co prowadzi do ich posiadania. Istnieje wiele dobermanów potrzebujących adopcji i/lub opieki.
